Ik kan me vergissen, maar in sommige orthodox-protestantse kringen lijkt een
ongenuaceerde pro-Israël houding toch wat zwakker te worden, en krijgt men daar meer oog voor het onderscheid tussen Israël als geloofsvolk, nationaal volk en als land en staat. Dat lijkt samen te gaan met meer nadruk op de betekenis van het internationaal recht. Eerder wees ik al op publicaties van Steven Paas.
In de zelfde richting wijst het verslag in het RD van een vergadering van de Nederlandse Zendingsraad (NZR) over Israel. Daarin zegt Michael Mulder, directeur van het Centrum voor Israël Studies (ICS): "politieke vraagstukken moeten benaderd worden vanuit internationaal recht en mogen niet op voorhand 'met een beroep op Gods beloften' eenzijdig beantwoord worden".
En prof. Bernhard Reitsma (VU): "'De Bijbel bevat geen beloften voor het Jodendom of de staat, maar voor het volk Israël. Net zoals er geen beloften bestaan voor het christendom, maar wel voor de gemeente van Christus.' Volk en staat worden echter zowel door veel Joden als door christenzionisten sterk op elkaar betrokken. 'Daarom staat kritiek op het zionisme volgens hen vaak gelijk aan antisemitisme.'" "Wel moet de situatie volgens de hoogleraar principieel 'op politieke wijze' worden benaderd. ,,De vraag is alleen of dat mogelijk is, omdat zowel Joden, christenen als moslims Gods recht hoger stellen dan het recht van de Verenigde Naties."
Wat betreft Reitsma's laatste punt: die spanning van religie en recht geldt niet alleen internationaal maar ook nationaal. Burgers en regeringen zijn op beide niveau's gehouden aan het (internationaal) recht.
Helaas spreekt uit het verslag nog veel aarzeling en argwaan richting Palestijnse christenen en moslims. De door hen gevraagde boycot van Israëlische producten uit de bezette gebieden wordt afgewezen, terwijl dat wel zou moeten volgens internationaal recht en Europees beleid. Ik vrees dat hier een ongerechtvaardigd pro-Israël sentiment nog steeds een rol speelt, waardoor met het doen van gerechtigheid overlaat aan de politici. Terwijl bij zoveel onrecht de stem en steun van individuele christenen toch ook dringend geboden is.
Lees meer: Geen belofte voor Jodendom, wel voor Israël